Rafael Leão udzielił długiego wywiadu Fabrizio Romano na łamach Sport.xyz. Poniżej zamieszczamy najważniejsze kwestie poruszone przez Portugalczyka.

Kiedy wiesz, że to właściwy moment na jeden ze swoich zwodów, jeden ze swoich dryblingów?
"Instynkt. Grając na ulicy z przyjaciółmi, obserwując moich idoli, takich jak Ronaldingo i Cristiano Ronaldo, nieustannie próbowałem ich zagrań na boisku, gdy byłem młodszy. Teraz próbuję poprawić swoje wykończenie. Czuję się jak napastnik, ktoś, kto musi zamknąć mecz: w takich momentach trzeba zachować spokój i koncentrację. To jedna z rzeczy, nad którą muszę popracować".

Kiedy po raz pierwszy poczułeś, że twój talent może być wyjątkowy?
"Kiedy miałem 16-17 lat. Wcześniej byłem zawodnikiem Sportingu i widziałem, jak niektórzy z moich kolegów z drużyny grali więcej ode mnie, więcej minut, więcej meczów... I pomyślałem: Dlaczego nie gram? Dwa lata później, w okresie przygotowawczym, przyszedł do mnie trener i powiedział: »Rafa, możesz być, kim chcesz, ale bądź skupiony. Pomogę ci. Popracujmy nad twoimi brakami i nad tym, co musisz poprawić«. Bardzo mi to pomogło, od tego momentu zaczął się mój rozwój".

Czy otrzymałeś jakąś radę od Cristiano Ronaldo? Jaki wpływ ma na ciebie gra z nim w reprezentacji Portugalii?
"To nie jest kwestia talentu, ale mentalności i tego, jak przygotowujesz się do meczu w ciągu tygodnia. To przyjemność, jestem dumny, że mogę grać z nim w reprezentacji. Dla nas, młodych ludzi, których jest wielu, podobnie jak João Félix i inni, to przyjemność mieć go w reprezentacji narodowej i grać razem. Jest przykładem dla wszystkich".

Wygląda na to, że masz świetne relacje z kibicami na San Siro. Dlaczego jest to wyjątkowe?
"Kiedy przybyłem, moje pierwsze mecze nie były na dobrym poziomie, ale nadal czułem ich wsparcie. Na początku trener (Giampaolo) nie pozwalał mi grać, było to dla mnie trudne. Wiedziałem jednak, że kiedy przybyłem do Milanu, było tam wielu dobrych zawodników. Byłem młody, wciąż myślałem o utrzymaniu koncentracji, doskonaleniu się i uczeniu każdego dnia, czekając na swoją szansę. Wiedziałem, że wiedzą, co mogę zrobić, ale musiałem zrobić jeszcze więcej, ponieważ Milan to klub historyczny, zdobył wiele tytułów Ligi Mistrzów i miał w swoich szeregach wielu legendarnych zawodników. Musiałem udowodnić, że nie tylko mam talent, ale także potrafię grać z pasją".

Czy jest coś, co szczególnie chciałbyś poprawić?
"Wykończenie. Myślę, że mogę strzelać więcej bramek. Aby znaleźć się w czołówce, muszę strzelać gole i być bardziej zdecydowanym przed bramkarzem".

Jaki wpływ na twoją karierę miał Ibra?
"Podczas treningu rozmawialiśmy o mentalności... Rzeczy, które mogą wydawać się małe: kontrola nad piłką i podania, może mogłem wykonać proste zagrania, ale tego nie robiłem. Pomogło mi to być bardziej skoncentrowanym przed bramką i oddawać celne strzały. Pomogło mi to w dwóch kwestiach: nastawieniu i skupieniu. Wiedziałem, że jeśli pozostanę skupiony podczas meczu, zrobię ogromną różnicę. Czasami byłem zdenerwowany podczas meczu, ale on nie przestawał ze mną rozmawiać, powtarzać, żebym się skupił, żebym kontynuował to co robię i że gol kiedyś nadejdzie. Kiedy masz takiego partnera jak Ibra, który mówi ci takie rzeczy, czujesz się swobodnie".

Jak utrzymać swoje pasje niezwiązane z piłką nożną, nie wywierając przy tym negatywnego wpływu na boisku?
"Chodzi o wyczucie czasu. Jeśli gram w sobotę, a nie w piątek czy czwartek, na pewno nie zacznę robić niczego innego, na przykład czegoś związanego z muzyką, bo trzeba się skupić na boisku. Zamiast tego np. gdy trener daje nam dwa dni wolnego, mogę robić, co chcę. Czasami na boisku nie wszystko idzie dobrze, więc zaczynam pisać o tym, jak się czuję, o moim życiu i zaczynam od muzyki. To hobby, ale także miejsce, w którym mogę przebywać w moim świecie, więcej Rafy, mniej Leão".

Co takiego ma Milan, czego nie mają inne kluby?
"Wszystko. Stadion, kibiców, pasję, miasto. Wszystko, wiele rzeczy".

Czy kiedykolwiek próbowałeś przekonać kogoś, aby dołączył do Milanu?
"Podczas pobytu na zgrupowaniu reprezentacji narodowej, rozmawiałem z João Cancelo. Grał w Interze i powiedział mi: »Lubię Milan, to dobry klub. Kiedy grałem przeciwko nim na stadionie, czułem wsparcie i jako dziecko naprawdę lubiłem ich jako zespół«. Powiedziałem mu więc: Przyjdź (śmiech). Odpowiedział, że będzie trudno, był wówczas zawodnikiem Manchesteru City. Próbowałem. Nowa era w Milanie opiera się na młodych piłkarzach z wielkim talentem, więc... Cancelo byłby idealny".