San Siro

San Siro (nazwa pochodzi od świętego, kóry miał kaplicę poświęconą mu w tej dzielnicy) stadion to prezent od prezydenta Mediolanu Piero Pirelliego (od 1909 do 20 lat). Stadion został wybudowany w zaledwie 13 i pół miesiąca, dzięki pracy 120 robotników budowlanych. Całkowity koszt operacjo wyniósł do pięciu milionów lirów, które w dzisiejszych czasach będą równe 3,5 mln euro. Stadion został zaprojektowany przez Ulisse Stacchinniego. 

San Siro został zaprojektowany na wzór angielskich stadionów, które mają służuć wyłącznie dla piłki nożnej, z czterema trybunami o pojemności 35000 widzów. Został otwarty w dniu 19 września 1926 roku, kiedy Milan odniósł porażkę z Interem 6-3. Pierwszy mecz ligowy odbył się 19 września 1926 roku, gdy Milan przegrał 2-1 z Sampierdarenese. Pierwsze międzynarodowe spotkanie miało miejsce w dniu 20 lutego 1927 roku. Włochy zremisowały wówczas z Czechosłowacją 2-2. Do końca 1945 roku San Siro należało wyłącznie do Milanu, kiedy wówczas Inter grał swoje mecze na Arena w centrum miasta. 

Milan sprzedał stadion do Rady Miasta w 1935 roku i trzy lata później podjęto decyzję o rozbudowie trybun. Piłka nożna stała się coraz większym wydarzeniem masowym. Architekt i inżynier Calzolari Rocca miał za zadanie wykorzytać wcześniejsze konstrukcje, które podczymywały wnętrze budowli. W 1952 roku pojemność została początkowo ustalona na 150 000, ale po rozmowach z radą miasta liczba ta została odrzycona. Po wydaniu 51000000 lirów na modernizację stadionu, odbyła się inauguracja 13 maja 1939 roku, kiedy Włochy zremisowały z Anglią 2-2. Wpływy z biletów wyniosły wówczas 1,2 mln lirów. Prace nad drugą modernizacją rozpoczęły się w 1954 roku i 12 miesięcy później, 26 października 1955, stadion miał pojemność 85000. Pierwszy zestaw reflektorów został zainstalowany w 1957 roku, a elektroniczna tablica w 1967. Reflektroy zostały zmodernizowane w 1979. Stadion został oficjalnie nazwany na cześć Giuseppy Meazzy. W 1986 roku pierwszy poziom miał wszystkie miejsca siedzące, numerowane i kolorowe. Centalne miejsca są czerwone, na północnym łuku zielone, a na południowym niebieskie. 

Do Mistrzostw Świata w 1990, zdecydowano się przystąpić do remontu (porzucono plany budowania nowego stadionu, ze względu na ogromne koszty). Pierwszy projekt miał miał na celu wybudowanie trzeciego pierścienia i położenia dachu nad wszystkimi miejscami dla widzów. Struktura opiera się na czterech wieżach, które wspierają dach. Aby zapewnić maksymalny komfort pokryto dachem wszystkie 85700 miejsc. Ponadto został zainstalowany system osprowadzania wody o ogrzewania oraz nowy system oświetlenia. W czerwcu 1990, stadion był gospodarzem ceremoni otwaracia Mistrzostw Świata w meczu Kamerun-Argentyna. Latem 2008 roku, z powodu prac budowlanych mających na celu spełnienie standardów UEFA, pojemność została zredukowana do 80018 widzów. 

Do budowy zostało użyte 10000 kwintali cementu, 3500 metrów sześciennych piasku i 1500 kwintali żelaza. Do wyznaczenia liń na boisku potrzebne jest 8- kg wapna. Dach wyposażony jest w 256 reflektorów, emitujących 3500 watów. Na terenie stadionu znajdują się wyjścia ewakuacyjne. Stadion San Siro jest usytuowany na przeciwko toru wyścigowego miasta, sześć kilometrów od centrum miasta. 

Stadion San Siro jest jednym z symboli Mediolanu. jest znany nie tylko z piłki nożnej, ale również wielkich wydarzeń. 1 września 1960 roku odyła się walka bokserska pomiędzy Duilio Loi i Carlosem Ortisem. Stadion gościł również kilka koncertów muzycznych. 27 czerwca Bob Marley zaprezentował swój występ na północnym łuku. Obecnych było wówczas 90 000 widzów. Na stadionie odbyła się również dyskoteka na świeżym powietrzu. Teraz w południowym łuku znajduje się muzeum, które zawiera całą historię Milanu i Interu, poprzez pamiątki ludzi, którzy do tej historii należą. Od 1 lipca 2000 roku San Siro jest wspólnie zarządzany przez AC Milan i Inter.