AC Milan to jeden z najbardziej utytułowanych klubów w historii futbolu, a jego osiągnięcia na włoskiej ziemi budzą respekt i podziw. Wśród licznych sukcesów w rozgrywkach o mistrzostwo Włoch, czyli Serie A, dwa sezony w wykonaniu mediolańczyków wyróżniają się jednak w sposób szczególny – 1907 oraz 1991/92. W obu tych przypadkach "Rossoneri" zdobyli bowiem tytuł, nie ponosząc ani jednej porażki! To wyczyny, które na zawsze zapisały się w annałach włoskiej piłki nożnej, świadcząc o dominacji i perfekcji zespołu w kluczowych momentach historii. Przyjrzyjmy się bliżej tym niezwykłym kampaniom, które choć dzieli niemal sto lat, łączy wspólny mianownik – niepokonany marsz po scudetto.
Sezon 1907: początki wielkości Milanu
Początki XX wieku to czas, gdy calcio, czyli włoski futbol, dopiero się kształtował. AC Milan, założony w 1899 roku przez angielskich imigrantów, szybko stał się jedną z wiodących sił w nowym sporcie. W 1907 roku rozgrywki o mistrzostwo Włoch miały zupełnie inną formułę niż współczesna Serie A – opierały się na systemie turniejowym, a liczba meczów była znacznie mniejsza niż dzisiaj. W tamtym sezonie Milan rozegrał zaledwie sześć spotkań, ale to wystarczyło, by zademonstrować swoją wyższość nad resztą stawki.
Zespół zakończył rozgrywki z bilansem czterech zwycięstw i dwóch remisów, nie dając rywalom ani jednej szansy na zwycięstwo. W finale Milan zmierzył się z Torino, które wówczas było uznawane za jedną z najsilniejszych drużyn we Włoszech. Rossoneri wygrali dwumecz 4:1 (3:0 w pierwszym meczu i 1:1 w rewanżu), przypieczętowując swoje drugie mistrzostwo w historii, po tytule zdobytym w 1901 roku. Kluczową postacią tamtego zespołu był Herbert Kilpin, założyciel i kapitan Milanu, który nie tylko prowadził drużynę na boisku, ale także wpoił jej filozofię walki i elegancji. Sezon 1907 był dowodem na to, że Milan już wtedy potrafił łączyć angielską dyscyplinę z włoską pasją, co stało się fundamentem przyszłych sukcesów klubu, którego mecze można legalnie obstawiać rejestrując się w ComeOn.
Choć rozgrywki sprzed ponad wieku mogą wydawać się skromne w porównaniu z dzisiejszym futbolem, brak porażki w tak kluczowym momencie był zapowiedzią wielkości, która miała nadejść. Milan udowodnił, że potrafi dominować nawet w trudnych warunkach, na boiskach, które często bardziej przypominały błotniste pola niż dzisiejsze perfekcyjnie utrzymane murawy.
Sezon 1991/92: arcydzieło Sacchiego i złota era Milanu
Przenosimy się teraz do czasów współczesnych, a konkretnie do sezonu 1991/92, który wielu kibiców i ekspertów uważa za jeden z najlepszych w historii Milanu, a nawet całej Serie A. Pod wodzą Arrigo Sacchiego, a następnie Fabio Capello, Rossoneri stworzyli drużynę, która przeszła do legendy jako Gli Invincibili – Niepokonani. W tamtym sezonie Milan rozegrał 34 mecze, odnosząc 22 zwycięstwa i 12 remisów, co dało im łącznie 56 punktów (wówczas za zwycięstwo przyznawano 2 punkty). Żaden zespół nie był w stanie znaleźć sposobu na powstrzymanie mediolańczyków, którzy zdobyli scudetto z przewagą 8 punktów nad drugim Juventusem.
Tajemnica sukcesu Milanu w sezonie 1991/92 tkwiła w perfekcyjnej równowadze między obroną a atakiem. Linia defensywna, w składzie Franco Baresim, Paolo Maldinim, Alessandro Costacurtą i Mauro Tassottim, była niemal nieprzenikniona, tracąc zaledwie 21 goli w całym sezonie. Z kolei w ofensywie brylowali Marco van Basten, który z 25 golami został królem strzelców, oraz wspierający go Ruud Gullit i Daniele Massaro. Trener Fabio Capello, który przejął zespół po Sacchim przed sezonem, kontynuował filozofię zdyscyplinowanego futbolu, dodając do tego odrobinę pragmatyzmu, co uczyniło Milan maszyną nie do zatrzymania.
Kluczowe momenty tego sezonu to m.in. zwycięstwo 3:1 nad Juventusem w Turynie czy efektowne 5:0 z Napoli na San Siro. Milan nie tylko nie przegrał, ale w wielu spotkaniach zdominował rywali w sposób, który sprawiał, że przeciwnicy wydawali się bezradni. Co ciekawe, ten sezon był także preludium do triumfu w Lidze Mistrzów w 1994 roku, kiedy to Milan Capello rozbił Barcelonę 4:0 w finale. Sezon 1991/92 był więc nie tylko popisem niepokonanej drużyny, ale także symbolem złotej ery Milanu, która zrewolucjonizowała europejski futbol.
Porównanie i dziedzictwo
Sezon 1907 i 1991/92 dzieli przepaść czasowa, technologiczna (na co wskazują m.in. funkcjonujące dziś grupy bukmacherskie na Telegramie) i organizacyjna, ale oba łączą cechy charakterystyczne dla Milanu – ambicja, styl i determinacja. W 1907 roku Milan był pionierem, który budował swoją markę w dopiero raczkującym włoskim futbolu. W 1991/92 był już u szczytu, prezentując poziom, który wyznaczał standardy dla kolejnych pokoleń. Oba te sukcesy pokazują, że Rossoneri potrafią osiągać perfekcję niezależnie od epoki.
Niepokonane sezony Milanu pozostają inspiracją dla kibiców i dowodem na to, że wielkość klubu nie zależy tylko od liczby trofeów, ale od sposobu, w jaki się je zdobywa. W 1907 roku Milan udowodnił, że jest gotowy na dominację we Włoszech (obecnie kraj ten zajmuje dziewiąte miejsce w rankingu FIFA). W 1991/92 pokazał, że może być najlepszy na świecie. Te dwa rozdziały w historii klubu to nie tylko statystyki – 4 zwycięstwa i 2 remisy w 1907 oraz 22 zwycięstwa i 12 remisów w 1991/92 – ale także opowieść o pasji, talencie i nieustępliwości, które definiują AC Milan po dziś dzień.
[ ARTYKUŁ SPONSOROWANY ]
